Een onlangs gepubliceerde studie suggereert dat het dubbelstersysteem Eta Cassiopeiae, op slechts 19 lichtjaar van de aarde, een veelbelovende locatie kan zijn in de zoektocht naar bewoonbare exoplaneten – ondanks het ontbreken van grote gasreuzen. Het onderzoek, geleid door astronoom Stephen Kane van de Universiteit van Californië, Riverside, geeft aan dat de orbitale dynamiek van het systeem nog steeds stabiele planeten ter grootte van de aarde binnen de bewoonbare zone mogelijk zou kunnen maken.
Het ongebruikelijke systeem
Eta Cassiopeiae bestaat uit twee sterren die opgesloten zitten in een 472 jaar durende orbitale dans. De primaire ster is qua grootte vergelijkbaar met onze zon, terwijl zijn begeleider kleiner is, ongeveer 57% van de massa van de zon. Nauwkeurige metingen van de Gaia-missie van het European Space Agency en observaties van het Keck Observatorium stelden het team van Kane in staat de planetaire stabiliteit van het systeem te simuleren.
De simulaties brachten een verrassende bevinding aan het licht: het is onwaarschijnlijk dat de buitenste gebieden van het systeem langetermijnplaneten herbergen. Alle hypothetische werelden die verder gaan dan 8 astronomische eenheden (8 keer de afstand aarde-zon) zouden door de zwaartekracht worden gedestabiliseerd door de dubbelster en als schurkenplaneten de interstellaire ruimte in worden geworpen. Dit maakt het buitenste systeem griezelig leeg.
Waarom dit belangrijk is
De afwezigheid van gasreuzen is significant omdat deze massieve planeten vaak de banen van kleinere, rotsachtige werelden verstoren. Het is onwaarschijnlijk dat een chaotisch systeem met gasreuzen een stabiel bewoonbaar milieu in stand kan houden. Het feit dat Eta Cassiopeiae dergelijke verstoorders mist, vergroot de kans op het vinden van aardachtige planeten in stabiele banen.
De bewoonbare zone
Binnen 8 AU is de situatie complexer, maar niet onmogelijk. De begeleidende ster beïnvloedt nog steeds de banen van planeten en duwt ze soms in excentrische banen. Veel gesimuleerde planeten bleven echter stabiel binnen de bewoonbare zone, wat erop wijst dat daar echte werelden ter grootte van de aarde zouden kunnen bestaan.
Onderzoekers zeggen dat het de moeite waard is om hierop te richten met toekomstige telescopen zoals de Extremely Large Telescope van de European Southern Observatory. Astronomen zijn actief bezig met het identificeren van systemen waarbij directe beeldvorming bewoonbare werelden zou kunnen onthullen, en Eta Cassiopeiae zou een uitstekende kandidaat kunnen zijn als Kane en zijn team gelijk hebben.
Een duidelijk doel voor toekomstige zoekopdrachten
Het team testte of de huidige telescopen gigantische planeten konden detecteren die rond de primaire ster draaien met behulp van de radiale snelheidsmethode. De afwezigheid van detecteerbare gasreuzen bevestigt dat het systeem daar waarschijnlijk verstoken van is, waardoor het een gunstiger doelwit is voor het vinden van kleinere, rotsachtige werelden.
“Effectief deze systemen elimineren als levensvatbare zoekdoelen voor terrestrische planeten in de bewoonbare zone” als er gasreuzen aanwezig zouden zijn.
Deze studie suggereert dat de zoektocht naar leven buiten ons zonnestelsel baat zou kunnen hebben bij het focussen op systemen waar grote planeten de weg niet hebben vrijgemaakt voor kleinere, potentieel bewoonbare werelden. De volgende generatie telescopen zal van cruciaal belang zijn om te bevestigen of Eta Cassiopeiae werkelijk dergelijke planeten herbergt.
