Een decennia oud medicijn, hydralazine, dat wordt gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen, blijkt een belangrijk enzym te remmen dat verband houdt met agressief glioblastoom, een van de meest dodelijke vormen van hersenkanker. De ontdekking, geleid door onderzoekers van de Universiteit van Pennsylvania, werpt licht op hoe het medicijn werkt en opent deuren naar nieuwe kankertherapieën.
Het onverwachte mechanisme
Het mechanisme van hydralazine is al jaren onduidelijk. Nu weten wetenschappers dat het 2-aminoethaanthioldioxygenase (ADO) blokkeert, een enzym dat tumoren kapen om zich effectiever te verspreiden. ADO werkt als een “alarmbel” – wanneer het zuurstofniveau daalt, veroorzaakt het een reactie die de bloedvaten vernauwt door RGS-eiwitten te vernietigen. Glioblastoma-tumoren gedijen op dit proces en produceren een chemische stof genaamd hypotaurine, die hen helpt te overleven en weerstand te bieden aan behandeling.
Dit is belangrijk omdat er voorheen geen ADO-remmers bekend waren. Het vermogen van Hydralazine om ADO te dempen in laboratoriumtests stopte de groei van glioblastomen, wat een mogelijke nieuwe manier suggereert om de verspreiding van de kanker onder controle te houden.
Waarom dit belangrijk is: van zwangerschap tot hersentumoren
De effectiviteit van Hydralazine bij de behandeling van pre-eclampsie – een gevaarlijke hoge bloeddruk bij zwangere vrouwen die verantwoordelijk is voor 5-15% van de moedersterfte wereldwijd – wordt nu op moleculair niveau begrepen. Het medicijn verlaagt de bloeddruk door de vernietiging van RGS-eiwitten te voorkomen, waardoor de bloedvaten open blijven.
Dit dubbelwerkende effect (behandeling van zowel hoge bloeddruk als mogelijk hersenkanker) zou kunnen leiden tot beter ontwikkelde medicijnen met minder bijwerkingen. De bevindingen verklaren ook waarom hydralazine goed werkt bij pre-eclampsie, waardoor veiligere, meer gepersonaliseerde behandelingsopties mogelijk zijn.
Volgende stappen en toekomstige implicaties
Hoewel veelbelovend, zijn deze bevindingen voorlopig. Klinische onderzoeken zijn nodig om de effecten van hydralazine op glioblastoompatiënten te testen. De ontdekking biedt echter een voorsprong bij het ontwikkelen van nieuwe kankerbehandelingen op basis van dit mechanisme.
“Het komt zelden voor dat een oud cardiovasculair medicijn ons iets nieuws over de hersenen leert,” zegt scheikundige Megan Matthews, “maar dat is precies waar we meer van hopen te vinden: ongebruikelijke verbanden die nieuwe oplossingen zouden kunnen betekenen.”
Uiteindelijk zou het begrijpen van de werking van hydralazine een manier kunnen ontsluiten om de afweer van glioblastoma aan te pakken en tegelijkertijd de schade aan gezonde cellen te minimaliseren, wat hoop biedt op een ziekte met beperkte behandelingsopties.
