Chociaż młodzi dorośli zgłaszają silne więzi społeczne i zadowolenie ze swoich przyjaźni, wielu zmaga się również z poczuciem samotności. Nowe badania podważają pogląd, że to pokolenie jest z natury izolowane, ukazując bardziej złożony obraz dobrobytu społecznego w epoce charakteryzującej się ciągłymi zmianami.
Badanie prowadzone pod kierunkiem Jeffreya A. Halla z Uniwersytetu w Kansas sugeruje, że ciągłe zmiany – od przeprowadzki przez zmianę pracy po nawiązanie związku – mogą mieć wpływ na dobrostan społeczny, nawet w obecności wspierających przyjaciół. W badaniu opublikowanym w czasopiśmie PLOS One zapytano prawie 5000 Amerykanów w różnym wieku o ich życie społeczne i ostatnie zmiany w życiu.
Paradoks komunikacji
Wbrew powszechnemu przekonaniu, że młodzi dorośli są wiecznie zdystansowani, badanie to wykazało, że aktywnie kultywują przyjaźnie i mają pewność, że potrafią tworzyć nowe relacje. Jednakże znaczna część ankietowanych przyznała, że doświadcza samotności w związku z tymi związkami. Sugeruje to, że posiadanie przyjaciół samo w sobie nie jest jedynym wyznacznikiem dobrobytu społecznego; Decydującą rolę odgrywa sposób, w jaki ludzie radzą sobie z nieoczekiwanymi zwrotami w życiu.
Autorzy promują koncepcję „bezpieczeństwa ontologicznego” – poczucia przewidywalności i przynależności – jako kluczowego czynnika dobrobytu społecznego. Niepewność co do przyszłości, nawet w obrębie nawiązanych przyjaźni, może podważyć to poczucie stabilności. Częste zmiany, które pojawiają się w młodym wieku – opóźnione kamienie milowe, takie jak małżeństwo lub posiadanie domu – przyczyniają się do poczucia niestabilności pomimo aktywnego zaangażowania społecznego.
Wiek, stabilność i powiązania społeczne
Co ciekawe, starsi uczestnicy zgłaszali wyższy dobrostan społeczny, mając jednocześnie mniej przyjaciół niż ich młodsi rówieśnicy. Ich sieci charakteryzowały się większą stabilnością, być może odzwierciedlającą poczucie przewidywalności nieodłącznie związane z ustalonymi karierami, związkami i domami.
„Młodzi dorośli szukają kontaktu w czasie wzlotów i upadków związanych z dorosłością” – mówi Hall, „ale od lat 90. XX w. trendy pokazują, że młodzi ludzie odkładają ważne decyzje życiowe, co wpływa na ich ogólne poczucie więzi”.
Nowe podejście do samotności: etap rozwojowy?
Zamiast postrzegać samotność wyłącznie jako objaw izolacji, w tym badaniu traktowano ją jako potencjalny produkt uboczny przejścia, jakim jest wczesne życie. Zamiast walczyć o znalezienie przyjaciół, młodzi dorośli mogą uczyć się podtrzymywania tych kontaktów w obliczu ciągłych zmian.
Ich doświadczenia samotności mogą nie wskazywać na ciągłą izolację, ale raczej na narastający ból – nieunikniony proces kultywowania intymności, stabilności i celu w społeczeństwie, w którym dorosłość jest coraz bardziej płynna i mniej zdefiniowana przez stałe kamienie milowe.
Badanie zachęca do szczegółowego zrozumienia dobrostanu społecznego młodych dorosłych. Należy wziąć pod uwagę nie tylko ilość i jakość przyjaźni; ważna jest także umiejętność radzenia sobie ze zmianami i budowania bezpiecznego poczucia przynależności do stale zmieniającego się świata.
